Sa stricam tot

Eu zic sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. SA STRICAM TOT. Sa Stricam Tot. SA STRICAM TOT. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot. Sa stricam tot.

O sa pun in loop propozitia asa ca-ntr-un roman de Foer. Eu zic sa stricam tot. Pentru ca e cel mai simplu, cel mai usor, cel mai la indemana. Eu zic sa spargem geamurile, sa ne doara-n fund de ala de langa noi si apoi sa mai stricam si ceea ce a mai ramas in propria noastra ograda. E cel mai usor.

Eu zic sa stricam tot. Si s-o facem cu eu, eu, eu, eu. Si cu cuvinte. Mai ales cu cuvinte. Cu putere si zambetul pe buze. Eu zic sa stricam tot.
Și-apoi să ni se ia dreptul să ne simțim dărâmați.

(Alternativa pentru reparat deziluzii e un fel de capat de tara, cu o plaja, care e cel mai bine ascuns in tine – ala care ai ales sa construiesti. Sau macar sa repari)